Sunday, March 11, 2007

5. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 3


25 Μαΐου 1973, απόγευμα, το ΒΕΛΟΣ αγκυροβολεί λίγο έξω από το λιμάνι του Φιουμιτσίνο. Κάλμα μπουνάτσα, υγρασία και ερημιά.

Παρένθεση. Στο τρίωρο που πέρασε από την εκπομπή του Σήματος αποχώρησης μέχρι και την αγκυροβολία του ΒΕΛΟΣ στο Φιουμιτσίνο, τα γεγονότα ήταν καταιγιστικά από τη στιγμή που το χαρτί ξετυλιγόταν στα τηλέτυπα του ΝΑΤΟ και, φυσικά, των Αρχηγείων όλων των κρατών μελών του. Η χούντα αιφνιδιάζεται. Είχε τσεκαρισμένο τον Παππά για δικό της… Υποψιάζονται ακόμα και ανταρσία από το πλήρωμα σε βάρος του. Συνεγείρεται όλο το σύστημα και αποστέλλεται αίτημα προς όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ για άμεση σύλληψη οποιουδήποτε ‘λιποτάκτη στασιαστή’ αποβιβαζόταν σε συμμαχικό έδαφος.
Ιδιαίτερο πανικό προκαλεί μια πληροφορία ότι το ΒΕΛΟΣ κατευθύνεται στη …Λιβύη!
Το νέο διαρρέει στον διεθνή Τύπο από το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ και, φυσικά, προκαλεί τεράστιο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον με πρώτο και καίριο ερώτημα ‘ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΕΛΟΣ;’
Οι Ιταλικές Αρχές συνεγείρονται κι αυτές και, συν τω χρόνω, ειδοποιούνται όλα τα Λιμεναρχεία και οι άλλες Αρχές να έχουν το νού τους. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα Μεσογειακά παράλια.
Εν αγνοία της φουρτούνας που ξεσήκωσε στη στεριά, το ΒΕΛΟΣ πλέει σε γιορταστική ατμόσφαιρα προς το Φιουμιτσίνο. Κλείνει η παρένθεση.

Κάλμα μπουνάτσα, υγρασία και ερημιά. Και απέραντη άμμος στις εκβολές του ποταμού Τίβερη όπου βρίσκεται το μικρό λιμάνι, μια τεχνητή μακρόστενη λεκάνη που μπορεί να δεχθεί μόνο κάποια μικρά μοτορσιπ.
(Προφανώς δεν είχε κινητοποιηθεί ακόμα ο Ιταλικός μηχανισμός για να ελέγχουν τα πάντα, και το μικρό λιμάνι δεν ήταν, στις Ιταλικές εκτιμήσεις, στα πιθανά σημεία προσέγγισης του ΒΕΛΟΣ. Εξ άλλου κανείς δεν γνώριζε ακόμα τη θέση του και τις προθέσεις του.)

Μετά την αγκυροβολία, μαζευόμαστε στο καρέ Αξιωματικών. Τώρα τι κάνουμε;
Ο κυβερνήτης αναρωτιέται αν θα ήταν σκόπιμο να μιλήσουμε στη συχνότητα του Λιμεναρχείου του Φιουμιτσίνο.
‘Αλλά, όχι,’ καταλήγει. ‘Πρώτα να ειδοποιήσουμε τους δημοσιογράφους’.
Το βλέμμα του περιφέρεται στους παρευρισκόμενους και σταματάει σε μένα. ‘Σημαιοφόρε, μια που μιλάς καλά τα Αγγλικά, θα βγεις έξω και θα ειδοποιήσεις τους δημοσιογράφους να είναι εδώ αύριο το πρωί στις 8 για συνέντευξη Τύπου του Κυβερνήτη, κατάλαβες; Κι αφού μιλήσεις με τους δημοσιογράφους, πάρε τηλέφωνο και τη γυναίκα μου (μου δίνει κι ένα χαρτί) και πες της ότι δεν ξέρω πότε θα γυρίσω’.
‘Μάλιστα κύριε Κυβερνήτα’.
Πολλά ερωτηματικά στο μυαλό μου. Μάλιστα; Ποιους δημοσιογράφους; Από πού να τηλεφωνήσω; Έξω, πώς; Αν με ρωτήσει κανείς λιμενικός ή αστυνομικός από πούθε ξεφύτρωσα τι θα του πω; Πού θ’ αλλάξω τα δολάρια σε λιρέτες; Τι έχει εδώ έξω στην ερημιά; Αν έχει τηλεφωνικό θάλαμο πού θα βρω τα κωλοτζετόνια (ειδικά νομίσματα) που παίρνουν;
Τι θα πω στη γυναίκα του; Να πάρω και τους δικούς μου;
Χίλια ερωτηματικά στο μυαλό μου, εκτός, πάντως, από οποιαδήποτε σκέψη για κίνδυνο να με συλλάβουν γιατί δεν ήξερα, όπως και κανένας μας, το τι γινόταν στο μεταξύ σε όλη τη Μεσόγειο.
Εν τω μεταξύ, να σου όλοι να θέλουν να ειδοποιήσουν τη γυναίκα τους, τη μάνα τους, το σόι τους. Σημαιοφόρε πάρε κι αυτό, πάρε και τούτο, πάρε και το άλλο, έπηξα στα χαρτάκια με τηλέφωνα, οπότε με ανακούφιση άκουσα δυο συμμαθητές μου, τον Κώστα και τον Γιώργο να ρωτούν τον Κυβερνήτη ‘να πάμε μαζί του κύριε Κυβερνήτα;’ ‘Να πάτε, ρε Σημαιοφόρια, θα σας βγάλει η βάρκα σε ένα απομονωμένο σημείο, έξω από το λιμάνι, το σούρουπο και φροντίστε μη πέσετε σε κανέναν περίεργο αστυνομικό. Θα βρείτε κανένα τηλέφωνο σε καμμιά καφετέρια σίγουρα’.
‘Μάλιστα κύριε Κυβερνήτα’

Λέμβαρχος στην πετρελαιάκατο ο Δόκιμος Κελευστής Ασημίνας. Νεότερος από μας. Στα 19 του, Βοηθός Ναυκλήρου.
Αφού μαζέψαμε αρκετά δολάρια (ο μήνας στο εξωτερικό πληρωνόταν σε δολάρια), βρήκαμε και τζετόνια (από κάποιους που τα κράτησαν από το ταξίδι του Οκτωβρίου!), μπαίνουμε στη βάρκα με πολιτικά ρούχα και κατευθυνόμαστε προς τη στεριά μακριά από την μπούκα του λιμανιού.
Αμ, δε. Εκατό μέτρα από την αμμουδιά, η βάρκα ακουμπά στον βυθό. Τα νερά στις εκβολές του ποταμού είναι ρηχά. Προσπαθούμε αλλού, τα ίδια.
‘’Αι σιχτήρ , ρε Ασημίνα, πήγαινέ μας στη μπούκα του λιμανιού να σαλτάρουμε άκρη άκρη’. Κι έτσι έγινε. Μπαίνοντας στην αρχή της μακρόστενης λεκάνης πλησιάζουμε τα πρώτα πέτρινα σκαλιά στην αριστερή πλευρά της που είναι άδεια και σαλτάρουμε έξω. ‘Ασημίνα, θα είσαι εδώ ακριβώς στις 11 κι αν δεν είμαστε θα φύγεις και θα ξανάρθεις ακριβώς στις 12. Κατάλαβες;’ ‘Κατάλαβα’.
Κατοπτεύουμε το λιμάνι. Στη δεξιά πλευρά, τρία μότορσιπ –τα δύο με σημαία Ελληνική. Στο τέλος της λεκάνης δεξιά, ένα μικρό κτίριο με πινακίδα και σημαία Ιταλική. Το Λιμεναρχείο μάλλον, αλλά νέκρα. Κανείς άνθρωπος στον οπτικό μας ορίζοντα. Μόνο ένα μικρό οίκημα με δυο καρέκλες απ΄έξω και ένα αυτοκίνητο μπροστά του.
Πλησιάζουμε. Ένα καφέ μπαρ, ο Θεός να το κάνει! Μπαίνουμε μέσα. Ο καφεμπάρμαν και ένας ακόμη στο φλίπερ του μαγαζιού να βλαστημάει στα Ιταλικά.
‘Μπονασέρα, ουν τελέφονο περ κορτεζία’ ρωτάω και ο μπάρμαν ευγενέστατος μου δείχνει τον τοίχο. Τώρα πού παίρνουν; Κάτω από το τηλέφωνο κείτεται τηλεφωνικός κατάλογος που έχει υποστεί τη μανία πολλών μεθυσμένων ναυτικών. Παίρνω τον μισό εγώ, τον άλλον μισό οι άλλοι δυό ‘εγώ ψάχνω Ασσοσιέτεντ, εσείς ψάξτε Ρόιτερ’, ‘πώς γράφεται το Ρόιτερ;’, ‘Με ρ ρε χαμένε’, ‘Να το, Ασσοσιέιτεντ, το βρήκα, ρίξε τζετόνι’.
‘Ασοσσιέιτεντ μπουονασέρα’ απαντά η τηλεφωνήτρια. ‘ντου γιου σπικ Ινγκλις;’ Ρωτάω. ‘Νον πάρλο Ινγκλέσε μι ντισπιάτσε’ μου απαντάει οπότε επιστρατεύω όσα μου είχαν μείνει από τη συνεργασία με τα Ιταλικά πλοία στις Ασκήσεις ‘ιο σόνο ουφιτσιάλε ντελα μαρίνα μιλιτάρε Γκρέκα’, ‘Αααα’ κάνει η κοπελιά λες και περίμενε αυτό το τηλεφώνημα και με περνάει σ’ ένα άψογα Αγγλομαθή στον οποίο και ανακοινώνω ότι αύριο το πρωί ο κυβερνήτης του ΒΕΛΟΣ θα δώσει συνέντευξη Τύπου πάνω στο πλοίο ανοιχτά του Φιουμιτσίνο. Αυτός θέλει να μου πιάσει την κουβέντα ρωτάει τι και πώς αλλά εμείς βιαζόμαστε. Το κλείνω. Κάτσε να πάρουμε τη γυναίκα του καπετάνιου. Τζίφος. Το τηλέφωνο δεν παίρνει υπεραστικά. Ρωτάμε τον μπάρμαν ‘ιντερνατσιονάλε;’, ‘Αλ αεροπόρτο’ μας λέει. Ποιό αεροπόρτο ρε γαμώ το; Εκείνη την ώρα, ο τύπος στο φλίπερ το βροντάει με δύναμη γιατί προφανώς του έφαγε την τελευταία μπίλια και ανοίγει την πόρτα. Κάτι του λέει ο μπάρμαν, γυρίζει αυτός και με σπαστά Αγγλικά μας λέει ότι πάει στη Ρώμη και μπορεί να μας πάρει μέχρι το αεροδρόμιο του Φιουμιτσίνο που ήταν κοντά αλλά εμείς δεν το είχαμε ακούσει ποτέ βέβαια. Λαχείο. Μπαίνουμε στο Φίατ και σε δέκα λεπτά μας ξεφορτώνει στο αεροδρόμιο.
Χλιδή και πολυτέλεια. Και πολυκοσμία. Βρίσκουμε κάτι θαλάμους, μπαίνουμε μέσα αλλά κι εδώ τζίφος. Η Ιταλία το 73, τηλεφωνικά ήταν στη λίθινη εποχή! Ρωτάμε στις πληροφορίες και μας λένε ότι για διεθνείς κλήσεις πρέπει να περάσουμε στην αφορολόγητη περιοχή, μετά τους ελέγχους διαβατηρίων για διεθνείς πτήσεις. Τώρα μάλιστα. Και πώς περνούν τους καραμπινιέρους με τα αυτόματα; Ούτε εισιτήρια, ούτε διαβατήρια είχαμε. Είχαμε, όμως, ...τον Άγιο Νικόλα και το θράσος των εικοσιδυό χρόνων. Πλησιάζω ένα καραμπινιέρο και του δείχνω την υπηρεσιακή μου ταυτότητα (λόγω ΝΑΤΟ η πίσω πλευρά της ήταν γραμμένη και στα Αγγλικά) και του λέω στην Αγγλοϊταλική άπταιστη γλώσσα ‘είμαστε αξιωματικοί του ΝΑΤΟ και πρέπει να κάνουμε επείγοντα υπηρεσιακά τηλεφωνήματα'. Όχι μόνο μας άφησε να περάσουμε αλλά στήθηκε και έξω από τους τρεις θαλάμους για να μη μας ενοχλεί κανείς. Να ναι καλά ο άνθρωπος.
Αφού πήραμε όλα τα τηλέφωνα παραγγελιές (θα άξιζε ένα μικρό βιβλίο με το τι ειπώθηκε στα τηλεφωνήματα αυτά -ιδιαιτέρως συγκινητικά και αισιόδοξα, εδώ δεν φτάνει ο χώρος)
πληρώσαμε σε δολάρια την υπάλληλο που μέτραγε τις μονάδες, ευχαρίστησα τον καραμπινιέρο - φύλακά μας και αναζητήσαμε ταξί. Η γυναίκα του κυβερνήτη μου είπε να τον πληροφορήσω ότι μόλις την είχε πάρει κάποιος μυημένος στο Κίνημα και της είπε ότι γίνονται μαζικές συλλήψεις αξιωματικών του Ναυτικού αλλά και της Αεροπορίας, ενώ τανκς είχαν βγει στους διαδρόμους αεροδρομίων.
Το ταξί μας άφησε έξω από το μπαρ στο λιμάνι του Φιουμιτσίνο στις δέκα και μισή το βράδυ. Το μπαράκι ήταν γεμάτο ναυτικούς, θορυβώδεις και μπεκροπίνοντες. Έτσι, θεωρήσαμε καλό να πάμε στα σκαλάκια και να κουρνιάσουμε περιμένοντας τον Ασημίνα με τη βάρκα στις έντεκα ακριβώς.
Δεν ξέραμε ότι οι δημοσιογράφοι ψάχνοντας και ρωτώντας τις ιταλικές αρχές αν ξέρουν τίποτα για να διασταυρώσουν την αξιοπιστία του τηλεφωνήματος, είχαν διαρρεύσει την είδηση ότι το ΒΕΛΟΣ είναι στο Φιουμιτσίνο και ο Λιμενάρχης είχε πάει ήδη με μια βάρκα στο πλοίο όπου ο Παππάς του υπέβαλε το αίτημα για πολιτικό άσυλο. Ο Λιμενάρχης του είπε ότι θα μεταβιβάσει το αίτημα στο Υπουργείο Εσωτερικών και στο μεταξύ απαγορεύεται η έξοδος οιουδήποτε στη στεριά γιατί θα συλληφθεί και θα απελαθεί αμέσως στην Ελλάδα. ‘Ναι’, του λέει ο Παππάς ‘αλλά ήδη τρεις αξιωματικοί μου είναι έξω για να ειδοποιήσουν τον Τύπο’. ‘Λυπάμαι’ απάντησε ο Λιμενάρχης κι έσπευσε να βρει τους …λαθρολιποτάκτες. Ευτυχώς που ο μπάρμαν του είπε ότι ήμασταν στο αεροδρόμιο.
Αγνοούντες πάλι εμείς το τι γινόταν, καθόμασταν κουρνιασμένοι χαμηλά στα σκαλιά του προβλήτα, όταν μέσα στο σκοτάδι ένα αυτοκίνητο σταμάτησε σχεδόν δίπλα μας και ένας μεσήλικας με πολιτικά μας ρώτησε στα Αγγλικά αν είμαστε Έλληνες Αξιωματικοί. Του απάντησα κι εγώ ‘Γιατί; Είσαι περίεργος;’ Αυτός χαμογέλασε και μπήκε στο αυτοκίνητο κι έφυγε. Μάλλον δημοσιογράφος που κατέβηκε να επιβεβαιώσει.
Πάνω που απορούσαμε τι ήταν ο τύπος, στις 11 παρά πέντε, μια φάλαγγα έξη – εφτά περιπολικών με τις σειρήνες στο φουλ μπουκάρουν στο λιμάνι με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ορμούν στη δεξιά πλευρά του λιμανιού –εκεί που ήταν τα ελληνικά μότορσιπ- δεκάδες αστυνομικοί με φακούς και προβολείς ψάχνουν τον απέναντι προβλήτα και ανεβαίνουν και στα ελληνικά πλοία (λογικά εκτίμησαν ότι θα πηγαίναμε εκεί – εξήγηση κατόπιν εορτής γιατί μέχρι τότε δεν ξέραμε γιατί), έντεκα παρά τέσσερα ακούμε στο βάθος τη βάρκα μας να πλησιάζει αργά-αργά, βασανιστικά αργά, ακριβής ο Ασημίνας στην εκτέλεση της διαταγής για άφιξη στις έντεκα- και τις πόρτες των περιπολικών να κλείνουν με δύναμη και αυτά να σπινάρουν κατά μήκος του δεξιού προβλήτα στρίβοντας μετά προς τη θέση μας. Έντεκα παρά ένα η βάρκα μας είναι τέσσερα πέντε μέτρα από τα σκαλιά, ένα περιπολικό στριγκλίζει φρενάροντας δίπλα μας και ο φίλος μου ο Κώστας σπάζει κάθε ρεκόρ άλματος άνευ φοράς σαλτάροντας στη βάρκα τη στιγμή που ο καραμπινιέρος με το φακό στο χέρι μας φώναζε ‘φέρματι’ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ακολουθεί και ο Γιώργος και πηδάω κι εγώ σπρώχνοντας τη βάρκα μακρυά από τον προβλήτα. ‘Τι θέλουν οι μαλάκες;’ Αναρωτιόμαστε φωναχτά, ο Κώστας μπήγει τη σημαία της βάρκας στη πρυμνιά της βάση, ‘ελληνικό’ το έδαφος τώρα ‘πάρτε τα #$%^δια μας’, ανακούφιση. Στη δεύτερη ανάσα, δυό θηριώδη κρις κραφτ μας λούζουν με τους προβολείς τους και ναύτες μας σημαδεύουν με αυτόματα, ο Γιώργος παίρνει τον προβολέα της βάρκας και στραβώνει τους Ιταλούς εναλλάξ ενώ ο Κώστας αρπάζει το πιστόλι των φωτοβολίδων και το στρέφει προς το μέρος τους… Και ο Ασημίνας φουλάρει ταχύτητα για το ΒΕΛΟΣ. Ε, ρε, νιάτα!
‘Μα τι στο διάολο συμβαίνει;’ Ξανααναρωτιόμαστε ‘ρε σείς, τουλάχιστον να ειδοποιήσουμε ότι τηλεφωνήσαμε’ λέω και παίρνω τον άλτη (φορητός προβολέας σημάτων - εκείνη την εποχή τα φορητά Βι-έιτς-εφ σπανίζουν!) και σημαδεύω τη γέφυρα του ΒΕΛΟΣ. Ευτυχώς, οι Σηματωροί είναι σε εγρήγορση. Με Μορς αναφέρω ‘αποστολή εκτελέστηκε, Ιταλοί μας κυνηγούν’.
Προς ανακούφισή μας ο προβολέας του πλοίου μας απαντά ‘Ελήφθη’.
Οι Ιταλοί Λιμενοφύλακες γνώριζαν φαίνεται από Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο κι έτσι δεν αποπειράθηκαν να παρεμποδίσουν τη βάρκα και να μας συλλάβουν. Απλά μας συνόδεψαν 'φωταγωγημένους' μέχρι το πλοίο.
Μπαίνουμε στο καρέ. Ένας μόνο αξιωματικός ο Νικόλας ο Ζησιμόπουλος –δυό τάξεις μεγαλύτερος- μας περιμένει.
‘Άντε ρε παιδιά μας κόπηκαν τα πόδια. Ο καπετάνιος είπε στον Λιμενάρχη ότι είστε έξω κι αυτός του είπε ότι έχει διαταγή να συλλάβει όποιον βρει σε Ιταλικό έδαφος. Τώρα πήγε για ύπνο αφού του είπαν από τη γέφυρα ότι στείλατε σήμα με τον οπτικό’
Και μετά μας εξήγησε τις λεπτομέρειες.
Και τότε κόπηκαν τα δικά μας πόδια.

Labels:

36 Comments:

At Mon Mar 12, 08:12:00 AM, Blogger So_Far said...

Master & Commander , καλημέρα... υπόσχομαι να τα διαβάσω όλατα νέα κείμενα ένα προς ένα.. προσεκτικά... καλή εβδομάδα

 
At Mon Mar 12, 08:26:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Και με χαμόγελο! :)

 
At Mon Mar 12, 09:01:00 AM, Blogger zepos said...

Αφήγηση γρήγορη με "ατμόσφαιρα" θρίλερ..Να το φιάξεις βιβλίο..
Θα μείνει σαν ιστορικό ντοκουμέντο..
Χωρίς ανάσα το διάβασα..

 
At Mon Mar 12, 10:33:00 AM, Blogger Pan said...

Τύφλα να'εχει ο Μπόντ και οι λοιποί δήθεν!

 
At Mon Mar 12, 10:48:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

axtapos, προσπαθώ να τα γράψω όπως έγιναν, θρίλερ που δεν το ζήσαμε γιατί μέχρι το τέλος της βραδιάς ούτε που μας περνούσε από το μυαλό ότι κάποιοι μας έψαχναν. Ούτε το θεωρώ και μεγάλο 'κατόρθωμα' μια και, ως Δόκιμοι ακόμη, με τις επισκέψεις σε λιμάνια του εξωτερικού στα καλοκαιρινά εκπαιδευτικά ταξίδια, είχαμε μια 'άνεση' να κυκλοφορούμε στα ξένα μέρη χωρίς ...πυξίδα.
Για, βιβλίο, όπως έγραψα και σε άλλο σχόλιο, εδώ θα μείνει, ανοιχτό σε όλους.
Συγγραφείς και ποιητές έχει πολλούς/ες και καλούς/ες η μπλογκοπαρέα μας.

Pan, πού να το ξέραμε κιόλας τότε στα εικοσιδυό μας... :)

 
At Mon Mar 12, 11:19:00 AM, Blogger NinaC said...

ΣΥΝΕΧΑ!!!!

 
At Mon Mar 12, 11:28:00 AM, Blogger allmylife said...

σαν να το ζείτε ξανά...


(κι' εμείς μαζί σας!)

 
At Mon Mar 12, 11:32:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Cd, ουφ! :)

allmylife, όχι 'σαν'...
Και φταίει η αποπάνω φιλενάς! :)

 
At Mon Mar 12, 11:54:00 AM, Blogger o kairos said...

Αν δεν το δεις δημοσιευμενο να μη με λενε κωλοκαιρο.

 
At Mon Mar 12, 12:01:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Καπταν Γιώργη, δε φτάνει που είναι δημοσιευμένο εδώ; :))
Κάτσε να τελειώσει... Γιατί για περίληψη ξεκίνησα, ας όψεται η CD, και τώρα δεν μπορώ να τ'αφήσω ξυλάρμενο στη μέση... Κάποιοι μπορεί και να στενοχωρηθούν, παρακάτω...

 
At Mon Mar 12, 12:03:00 PM, Blogger anadelfos said...

Καλά στα είπε ο καιρός..Θες δε θες θα δημοσιευτεί γιατί είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ!
Πριν λοιπόν το κάνει κάποιος άσχετος...προχώρα..σε θέλει όλη..χώρα!

 
At Mon Mar 12, 12:26:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ανάδελφε, αρκεί να δημοσιεύεται η αλήθεια. Το ποιός θα τη δημοσιεύσει λίγο μετράει. Εγώ καταθέτω τη δική μου προσωπική μαρτυρία που δεν έχει σχέση με τη μυθοποίηση ή παραμυθοποίηση των πραγμάτων.
Εδώ είναι, όποιος θέλει τα διαβάζει.
Χαίρομαι που, εκτός από τη 'στενή' παρέα μου εδώ, ολοένα και νέοι φίλοι αφήνουν το σχόλιό τους, ένδειξη ότι τα γραφόμενα τους ενδιαφέρουν.
Αυγατένουμε! :)

 
At Mon Mar 12, 12:44:00 PM, Blogger Pan said...

Και μία (περίπου) απειλή: Μην διανοηθείς να πεις ότι φεύγεις - σταματάς - το κλείνεις γιατί...
(Καρχιμάκη που'σαι; Ο καπετάνιος-σκύλος απο'δώ...)

 
At Mon Mar 12, 12:48:00 PM, Blogger Αντώνιος said...

....

 
At Mon Mar 12, 01:00:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

pan, είπαμε, το παπόρι ξεκίνησε...
(μη μαρτυρήσει κανείς στον Καρχιμάκη ότι το μποξεράκι μου έχει τη γλώσσα του Μικ Τζάγκερ... Του γιού μου είναι, και το δανείστηκα!)

Αντώνιε!!! Κι εγώ εκπλήσσομαι που τα διαβάζω. ...Άλλοι θα ' ταν! :)

 
At Mon Mar 12, 01:05:00 PM, Anonymous Anonymous said...

"Και τότε κόπηκαν τα δικά μας πόδια."

Όπως και τα δικά μας όσο το διαβάζαμε.

 
At Mon Mar 12, 01:20:00 PM, Blogger anadelfos said...

Το ποιός θα τη δημοσιεύσει λίγο μετράει.
Κοίτα μετριοφροσύνη από τα ελληνικά στρατά! έστω και πρώην!
Ποιός να το περίμενε;
Γνώμη μου είναι οτι πρέπει να δημοσιευτούν από έγκυρη πηγή (εσένα) όλα τα ιστορικά αυτά γεγονότα που σφράγισαν την τελευταία ταραγμένη χρονική περίοδο..Γιατί τώρα με την Ε.Ε...πάμε για ..βραστό λάχανο!!

 
At Mon Mar 12, 01:27:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ανάδελφε, είδες που σωστά έβαλα τίτλο ΜΥΘΟΙ κλπ.
Ένας μύθος είναι ότι κανείς δεν περιμένει μετριοφροσύνη από τα ελληνικά στρατά!... Κι εμάς, μάνα -καλή- μας γέννησε :)))))
(φαντάζομαι ότι αν κανείς θέλει να τα αναδημοσιεύσει θα αναφέρει και την πηγή οπότε πάλι έγκυρα θα είναι)

 
At Mon Mar 12, 01:48:00 PM, Blogger Pan said...

Επειδή όπως καταλαβαίνω δεν έχεις συγγραφική (ξέρεις τι εννοώ) φιλοδοξία, πιστεύω ότι θα πρέπει να διαφυλάξεις με κάποιο τρόπο τα γραφτά σου. Μην είσαι τόσο βέβαιος ότι εκείνος που θα τα αναδημοσιεύσει θα αναφέρει και την πηγή. Έχουμε δει τόσα και τόσα.

 
At Mon Mar 12, 02:09:00 PM, Blogger spiretos72 said...

Καλησπέρα

Δεν είναι μόνο που φωτίζονται ιστορικά γεγονότα (τα οποία μπορεί να μην ενδιαφέρουν και σε ultimate detail πολλούς), αλλά και ότι γράφετε με πολύ ωραίο thriller-like άμεσο τρόπο (όπως νομίζω είπε κάποιος άλλος σχολιαστής) που "κόβει την ανάσα". Πρόκειται για ανάγνωσμα του είδους "σε βρίσκει το ξημέρωμα διαβάζοντας" :-)

Συγχαρητήρια και αδημονούμε για την συνέχεια!

 
At Mon Mar 12, 02:19:00 PM, Blogger anadelfos said...

Δεν είμαι σίγουρος αν έχεις δίκιο..
Εχουν γραφτεί αρκετά για την "ανταρσία" του ΒΕΛΟΥΣ.. αλλά όμως δεν ξέρω πόσα από τους 6 ηρωϊκούς αξιωματικούς και τον κυβερνήτη σας..
Τώρα ίσως πολλοί από μας να το βλέπουμε σαν μια απλώς θαρραλέα πράξη.. Ήταν όμως κάτι πολύ περισσότερο.
Το ΒΕΛΟΣ έφυγε από άσκηση και πήγε σε άλλη χώρα. Σκέτη ανταρσία που ασφαλώς επιφέρει ποινή θανάτου και την οποία αν και γνωρίζατε την ...γράψατε κανονικά.
Εγινε γνωστή παγκόσμια η αντίθεση μέρους των ενόπλων δυνάμεων στην χούντα με την μεγάλη δημοσιότητα που πήρε η "ξενιτιά" σας..Κάτι που αν δεν είχατε κάνει εσείς, δεν θα γινόταν γνωστό και η χούντα θα το έπνιγε το σχεδιαζόμενο κίνημα του Ναυτικού..
Τέλος πάντων περιμένω με αγωνία την συνέχεια...

 
At Mon Mar 12, 02:43:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

anadelfos, η συνέχεια είναι σχετική με όσα λες.

Pan, και το 'Ημίαιμος' υπογραφή είναι (σημαίνει και ...αδέσποτος!). Άρα, φαντάζομαι ότι όποιος θέλει να τα δημοσιεύσει, μπορεί να με ρωτήσει.
Μη διανοηθεί, βεβαίως, κανένας ...Παπακαλιάτης (συμπτωματικό το όνομα) να το κάνει σενάριο...

spiretos, καλωσήρθες κι εσύ. Προσωπικά βιώματα γράφω, όχι ιστορία. Από αυτά, άλλοι, επιστήμονες της ιστορίας, θα εντοπίσουν αυθεντικά ιστορικά δεδομένα.
Με κολακεύουν τα λόγια σου... :)

 
At Mon Mar 12, 02:46:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Μπαμπάκης, την κοπανάς καιρό και κόντεψα να σε ...ξεχάσω.
Εμείς από την ...μετέπειτα ταραχή, δεν κοιμηθήκαμε. :))

 
At Mon Mar 12, 03:40:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Την κοπανάω από σεβασμό φίλε. Όταν έχεις ζήσει αυτά που έχεις ζήσει, τι να έρθω να σου σχολιάσω εγώ;

 
At Mon Mar 12, 04:09:00 PM, Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Άντε προχώρα, κάπτεν! Πολύ λούφαρες το Σ/Κ!
Και βεβαίως κάπου να αναφέρεις αναλυτικά τη σκηνή των τηλεφωνημάτων από το Φιουμιτσίνο. Γιατί, υποθέτω, οι συγγενείς από εσάς το έμαθαν και δεν το είχαν πληροφορηθεί νωρίτερα.

ΥΓ εννοείται ότι το αφήγημα θα τελειώσει ΜΟΝΟΝ με την επιστροφή στην Ελλάδα. Όχι νωρίτερα!

 
At Mon Mar 12, 06:01:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Μπαμπάκη, όταν τα 'ζησα ήμουν ...άλλος! Τι έγινε, κωλώνει ρε ο μπεστ έβερ σχολιαστής; Καθοδήγα, λογοτεχνικά τουλάχιστον! :))

Μαντρόσκυλε, γουβ! Προσπαθώ!

 
At Mon Mar 12, 07:12:00 PM, Blogger σχολιαστής said...

Για να δούμε, τι σας είπε και κόπηκαν τα πόδια;

 
At Mon Mar 12, 08:28:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Σχολιαστή μου μας είπε αυτά που δεν ξέραμε για το κυνηγητό μας που περιέγραψα. Αν τα ξέραμε, θα μας ...είχαν κοπεί νωρίτερα! Ευτυχώς τα μάθαμε εκ των υστέρων... :))

 
At Mon Mar 12, 09:30:00 PM, Blogger Rodia said...

Βάλθηκες να με πεθάνεις πριν την ώρα μου!!!:-)))) Πονάει το στομάχι από την αγωνία, πέτρα έγινε λέμε

ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
(μαζόχα ολκής)

 
At Mon Mar 12, 09:34:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Στις διαταγές σας Ροδιά μας. Εκτελέστηκε αμέσως!!!! :)

 
At Mon Mar 12, 09:40:00 PM, Blogger dodo said...

"Η χούντα αιφνιδιάζεται. Είχε τσεκαρισμένο τον Παππά για δικό της…"

Αρχή τού τέλους- γιά τους παπαδοπουλοπαττακούς.
Έμειναν οι υπόλοιποι, να αιφνιδιαστούν με την σειρά τους όταν είδαν την τουρκική απόβαση στην Κύπρο...

 
At Mon Mar 12, 10:00:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

dodos, δυστυχώς, για το δεύτερο. θα ξανααναφερθούμε, όμως, σ' αυτό στη συνέχεια.

 
At Sun Mar 18, 09:10:00 AM, Blogger So_Far said...

Η σκέψη να πάει στο Φιουμιτσίνο τελικά σωστή. Συζητώντας κάποτε με αξιωματικό της αεροπορίας -χωρίς να ξέρει τα πώς και τα γιατί - θεωρούσε ότι ήταν κομμάτι του σχεδίου λόγω του διεθνούς αεροδρομίου. Βλέπετε αυτοί τα βλέπουν όλα κάτω από στοχοποίηση βομβαρδισμού ( εντάξει είναι το 'σώμα' τέτοιο ). Διαβάζοντάς σας διαπιστώνω ότι έχουμε απίστευτη κινηματογραφική πλοκή και μάλλον μία τυχαιότητα. Αλλά πολύ ωραία τυχαιότητα..
Αυτό με τη Λιβύη με έκανε και γέλασα.. φρέσκος ο Καντάφι εκείνη την εποχή ... τα έκαναν πάνω τους με την πάρτη του..

 
At Sun Mar 18, 09:58:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Όχι, δεν υπήρχε στο σχέδιο. Ήταν σωστή 'τακτική εκτίμηση της κατάστασης' από τον Παππά. Οι Ιταλοί, και κανείς άλλος δεν το περίμεναν. Εκτός της γελοιότητας της ...Λιβύης, εκτιμούσαν ότι μάλλον σε μεγάλο λιμάνι θα προσέγγιζε και όχι στο 'ανύπαρκτο' Φιουμιτσίνο.

 
At Sun Mar 18, 10:55:00 AM, Blogger So_Far said...

Γατόνι ο ναύαρχος.. τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή..

 
At Sun May 27, 04:59:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Με ενδιαφέρον διάβασα την απάντηση του κυρίου Γκορτζή στο σχόλιό μου για το ΒΕΛΟΣ. Δεν νομίζω ότι ο ανώνυμος χρήστης-σχολιαστής του διαδικτύου είναι όπως χαρακτηρίζει ο κύριος Γκορτζής ,''κουκουλοφόρος'' ,όταν ο ίδιος ο νόμος επιτρέπει τον ανώνυμο σχολιασμό και τα σχόλια είναι πολιτικά και όχι υβριστικά.

Αν μπορούσαμε όλοι να σχολιάζουμε παραθέτοντας τα πραγματικά μας στοιχεία ΧΩΡΙΣ να κινδυνεύουμε εμείς και η οικογένειά μας να φάμε κάποια μολότοφ των πραγματικών κουκουλοφόρων η να φακελωθούμε από το αριστερό δημοσιογραφικό κατεστημένο θα το κάναμε.

Η γνώμη του είναι πρωτίστως σεβαστή αφού ήταν όπως διάβασα συμμετέχων στο ΒΕΛΟΣ.


Θα ήθελα μία καθαρότατη απάντηση σε ΕΝΑ μόνον ερώτημα :

Mε ποιον ηθικό κώδικα ο κυβερνήτης και οι μυημένοι στο Κίνημα του Ναυτικού (και μπράβο τους) αξιωματικοί του πλοίου,αποφασίζουν κατά το κοινώς λεγόμενοn, να πάρουν στον λαιμό τους το πλήρωμα που υποτίθεται ότι πρέπει να προστατεύουν πάσει θυσία και το οποίο εκτελεί διαταγές χωρίς να έχει την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ να επιλέξει την συμμετοχή του ή μη στην πράξη; Δηλαδή είναι θεμιτό το να εμπλέκω άλλους που δεν έχουν δικαίωμα επιλογής και να τους εκθέτω σε ενδεχόμενα αντίποινα και ανακρίσεις; Προφανώς δεν είχαν όλα τα 270 μέλη του πληρώματος τις ίδιες πολιτικές απόψεις ή τα αυτά αποθέματα αντιστασιακού θάρρους που είχαν ο κύριος Γκορτζής και οι άλλοι. Είναι θεμιτή η ακούσια εμπλοκή τους;

Σημειωτέον ότι μόνο 31 από τα 270 μέλη του πληρώματος ζήτησαν πολιτικό άσυλο από τις Ιταλικές αρχές. Αυτό λέει πολλά.

 

Post a Comment

<< Home