Tuesday, March 13, 2007

7. ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 5





Χρειάστηκε να πάει γρηγορότερα και να με χτυπήσει ο αέρας στο πρόσωπο για να προσγειωθώ στην πραγματικότητα.
Σε λίγο, σάλταρα στο πλοίο και έτρεχα στο δωμάτιο του Κυβερνήτη.


‘Κύριε Κυβερνήτα, χαρτί δεν μπόρεσα να πάρω στα χέρια μου γιατί το τηλέτυπο έβγαζε ένα αντίγραφο και ο Λιμενάρχης το ήθελε για το Αρχείο του. Το ζήτησα στα Αγγλικά και είμαι σίγουρος ότι ήταν επίσημο έγγραφο. Αυτό που δεν είμαι σίγουρος είναι αν βεβαιώνει ότι θα δοθεί πολιτικό άσυλο γιατί έγραφε –κοιτάω τις σημειώσεις μου- το Υπουργείο Εσωτερικών διαβεβαιώνει ότι θα εξετάσει θετικά τυχόν αίτημα για πολιτικό άσυλο. Λίγο φλου μου ακούγεται. Τέλος πάντων. Στις τρεις θα έρθουν δυο περιπολικά της Ακτοφυλακής να μας παραλάβουν, α, και ξέχασα να σας πω, έξω γίνεται χαμός από κόσμο με πλακάτ και ζητωκραυγές.’
‘Ωραία, τράβα για προετοιμασία κι εσύ’ μου λέει και αρχίζει να γεμίζει μια βαλίτσα.
Κατεβαίνω στον Καπατζέ (στενόμακρο 5x1,5μ ‘δωμάτιο’ με έξη κρεβάτια, τρία –τρία το ένα πάνω στ’ άλλο, στην πλώρη του πλοίου πριν από το μπαλαούρο, κατάλληλο μόνο για …Σημαιοφόρους) και γεμίζω έναν ταξιδιωτικό σάκο με τα απαραίτητα.
(Αργότερα, έξω, θα ανακαλύψω στο σάκο και τη σημαία του πλοίου που μέχρι την αναχώρησή μας κυμάτιζε στο κατάρτι. Δεν θυμάμαι αν την κατέβασα εγώ ή κάποιος άλλος, αντικαθιστώντας την με μια καινούργια, πάντως την παλιά τη φυλάω εγώ με τις αναμνήσεις μου στο σεντούκι μέχρι τώρα. Μια που αποφάσισα να μοιραστώ αυτές τις αναμνήσεις, καιρός είναι να πάω και τη σημαία στο ΒΕΛΟΣ που, ως μουσείο, ξεκουράζεται στον Φλοίσβο, στο Φάληρο)

Ετοιμαζόμαστε και ξεκινούν οι αποχαιρετισμοί. Συγκινητικές σκηνές με όλους βουρκωμένους, οι μεγαλύτεροι με παραινέσεις να προσέχουμε, ο Ναύτης Κόχειλας, Ποριώτης, καμαρότος Κυβερνήτου να μας λέει να προσέχουμε τον Καπετάνιο, σιγά-σιγά μαζευόμαστε στο κατάστρωμα την ώρα που τα δυο σκάφη της Ιταλικής Ακτοφυλακής δένουν στην πλευρά του πλοίου.
Ο κατάλογος, σβήσε-γράψε, ξανασβήσε-ξαναγράψε, με συνεχείς επεμβάσεις του κυβερνήτη για να τηρηθούν οι αρχικές οδηγίες/επιθυμίες του, είχε σταθεροποιηθεί στον αριθμό 30. Ο Παππάς, έξη Σημαιοφόροι και εικοσιτρείς Υπαξιωματικοί. Επιβιβιβαζόμαστε χαιρετώντας τη σημαία και φιλώντας τη λαμαρίνα.
Τα μεγάφωνα ηχούν ‘Αναχώρηση Κυβερνήτου’ και ακολουθεί το σφύριγμα της τιμητικής ακινησίας. Ένας με στολή Ναύτη σαλτάρει μπροστά στον Κυβερνήτη. ‘Θα ‘ρθω κι εγώ αλλιώς θα κολυμπήσω μέχρι έξω’, λέει ο Εθελοντής Δίοπος Μηχανικός Γιώργος Μαντζάνας. Έτσι φεύγουμε τριανταένας.

Τα μεγάφωνα συνεχίζουν να σφυρίζουν τιμητικά. Η καμπάνα του πλοίου ηχεί μανιασμένα, η μπουρού μια στο βαθύ και μια στο στριγκό της,
και όλοι χαιρετούν σε στάση προσοχής, εμείς τη σημαία και το αγαπημένο μας πλοίο και αυτοί τον καπετάνιο τους και τους πιτσιρικάδες συντρόφους τους.
Ακίνητοι, βουρκωμένοι, αμίλητοι μέχρι που η φιγούρα του πλοίου σβήσει μέσα στην απογευματινή ομίχλη του Φιουμιτσίνο.

Και μετά ησυχία. Ο βόμβος της μηχανής του ταχύπλοου και κάποιες μύτες να ‘ρουφιούνται’. Σε λίγο γοεροί λυγμοί ακούγονται από το εσωτερικό του σκάφους.
‘Κάποιος έσπασε’, σκέφτομαι και κατεβαίνω τα δυο σκαλιά μαζί με τον Ζησιμόπουλο. Όντως, κάποιος έσπασε κι έκλαιγε με λυγμούς ενώ δυο υπαξιωματικοί μας προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν. Ήταν ο Ιταλός νεαρός κυβερνήτης του ταχύπλοου!

Η υποδοχή των 31 από τους συγκεντρωμένους στο λιμάνι ήταν ενθουσιώδης. Οι Ιταλοί είχαν ξεπεράσει το σοκ του πρωινού κι έτσι, ενώ το πλήθος είχε αυξηθεί ακόμα περισσότερο, είχαν καταφέρει να ανοίξουν κάποιο χώρο για την απιβίβασή μας και, εν μέσω δεκάδων καραμπινιέρων, ο Παππάς επιβιβάζεται σε αυτοκίνητο του Λιμεναρχείου, οι υπόλοιποι σε λεωφορείο των Καραμπινιέρων, τέσσερις μοτοσικλετιστές μπροστά, άλλοι τόσοι πίσω, περιπολικά με σειρήνες και υπό τα χειροκροτήματα του πλήθους η πομπή ξεκινάει για Ρώμη.
Μπαίνουμε σ’ ένα κτίριο που έγραφε QUESTURA. Η Εισαγγελία, προφανώς. Ένας ένας μπαίνουμε σε κάποιο από τα γραφεία, ευτυχώς οι ‘ανακριτικοί υπάλληλοι πολλοί’ και αφού λέμε τα τυπικά ‘ναι θέλω άσυλο κλπ’, ξαναμπαίνουμε στο λεωφορείο εμείς, στην κούρσα ο Παππάς, συνοδεία ένοπλη και γυρίζουμε προς Φιουμιτσίνο. Στη μέση της διαδρομής Ρώμη-Αεροδρόμιο είναι ένα MOTEL AGIP και τα αυτοκίνητα μπαίνουν φουριόζα στην πίσω αυλή του. Η είσοδος κλείνει από δύο ‘αύρες’ με πολυβόλα. Δεκάδες ένοπλοι καραμπινιέροι γύρω γύρω. Νύχτωσε.


(και δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο σήμερα!)

Labels:

26 Comments:

At Tue Mar 13, 01:50:00 PM, Blogger Pan said...

θα πάθω συγκοπή!

 
At Tue Mar 13, 02:05:00 PM, Blogger zepos said...

Μην το "σπρώχνεις" σύμφωνα με τη δική μας αγωνία και παρεναίσεις...
Αστο να κυλίσει όπως πρέπει...

 
At Tue Mar 13, 02:16:00 PM, Blogger ladybug said...

Διαβάζω με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Ξανά και ξανά.

 
At Tue Mar 13, 02:33:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Άμα έχεις ακούσει να σφυρίζει ακίνησία και να υπάρχει και τέτοιος λόγος...

...τι να πω πια. Δεν παλεύεσαι. Κάτι ήξερε κι ο Ιταλός κυβερνήτης του ταχύπλοου!

 
At Tue Mar 13, 02:41:00 PM, Blogger herinna/ said...

Καλά ξεκουράσου. Εχω μπει από χθες τέσσερις φορές. Τόσες διάβασα τα προηγούμενα. Αυτό εδώ μία ακόμα. Τι ωραίο το βιβλίο της ζωής! Διαβάζεις κι εύχεσαι να μην τελειώσει...
Περιμένουμε εμείς, έχουμε πολλή υπομονή και καλά σου λέει ο/η axtapos . Παίρνε ανάσες. Έτσι κι αλλιώς εδώ κολλημένοι παραμένουμε.

 
At Tue Mar 13, 03:12:00 PM, Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Καλά λέει η χερίνα και ο αχταπόδης. Σιγά-σιγά, να κυοφορηθεί ως πρέπει... Και μην ακούς τους μαντρόσκυλους που βιάζουνται.

 
At Tue Mar 13, 04:13:00 PM, Blogger Αντώνιος said...

είναι σημαντικό να ζει κανείς μία γεμάτη ζωή...

 
At Tue Mar 13, 04:20:00 PM, Blogger dodo said...

Όποτε μπορέσεις να συνεχίσεις, θα μάς βρεις εδώ.
Στο μεταξύ, ξαναδιαβάζουμε τα προηγούμενα. Ευγνωμόνως...

 
At Tue Mar 13, 04:52:00 PM, Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Πρώτη φορά μετά από χρόνια τυπώνω κάτι μη επαγγελματικό να το διαβάσω ξανά και ξανά.

Δε βρίσκω νόημα για ουσιαστικό σχόλιο. Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια. Μετά να "μιλήσουμε". Τώρα "ακούμε", με κομμένη την ανάσα..

 
At Tue Mar 13, 05:22:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Ημίαιμε Προχώρα.
Σε θέλει όλη η blogoχώρα!

Υ.Γ.
Μην ξεχάσεις να μας ενημερώσεις όταν ο καιρός πλησιάσει για το κυνήγι της..πάπιας!

Άσπρος Λύκος

 
At Tue Mar 13, 06:07:00 PM, Blogger σχολιαστής said...

Σχόλια και ερωτήσεις στο τέλος που λέει και ο Μαυροπρόβατος.

 
At Tue Mar 13, 06:42:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Pan, ...ψυχραιμία! :)

axtapos, δεν το ...σπρώχνω, βγαίνει αβίαστα. Αλλά το σημερινό δεν ...κυλούσε για προφανείς λόγους. Άσε που όσο μεγαλώνεις συγκινείσαι κι ευκολότερα.

Κυρία Πασχαλιά, κολακευμένος. :)

herinna μου, τα είπα στον axtapos. Τις ανάσες τις χρειάζομαι για να ξανασυγκεντρωθώ στα ουσιαστικά...

Μαντρόσκυλε, σε ...κάλυψα! :)

Μπαμπάκη, ναι, ρε, ο μπαγάσας μας ...έστειλε. Τότε, και οι άλλοι που δεν είχαν ζήσει τα δικά μου τα ...πρωινά, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι κάτι σημαντικό γίνεται. Κάτι πέρα από το ...φυσιολογικό του να ακολουθήσεις τον καπετάνιο σου!

Αντώνιε, ναι, αυτό το διαπιστώνεις πολύ πολύ μετά.

dodos, ευτυχώς τα πολύ συναισθηματικά τελειώνουν, και αρχίζει το ...τρέξιμο. Σε λίγο.

Μαυροπρόβατε, μακάρι να το είχα ολόκληρο, αλλά "μ'έσπρωξαν" κι αυτά που γίνονται σήμερα. Δεν ήξερα πώς να τα σχολιάσω, τα συναισθήματά μου ανάμικτα, και βρήκα διέξοδο στο να μιλήσω ως εικοσιδυάχρονος Σημαιοφόρος που χαρακτηρίστηκε από εχθρός της πατρίδας του, παλιοκουμούνι, έως βασιλόφρων φασίστας και ήρωας...

Ασπρόλυκε, κατάλαβες γιατί δεν μου 'κάθονται' οι χαρακτηρισμοί που πολλές φορές αποδίδουμε προαπαθώντας να βρούμε εξήγηση για τις ενέργειες κάποιου; Μέχρι αυτή τη στιγμή της Κίνησης, δεν ακούστηκε από κανέναν τίποτα για κόμματα ή Βασιλιάδες, για δεξιά ή αριστερά...

Σχολιαστή, είμαι σίγουρος ότι θα χρειαστείς διπλό μπλοκάκι... :)))

 
At Tue Mar 13, 07:57:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Αγαπητέ Ημίαιμε

Άλλο πράγμα ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου και άλλο η πολιτική θέση στα γεγονότα. H τελευταία υπάρχει σχεδόν σε όλες τις πτυχές της ζωής μας μιας και ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον. Ακόμα και αν είναι αρνητική . Ακόμα και αν δεν είναι εμφανής. Είναι όμως αυτή που μας "προσανατολίζει".

Μην θεωρήσουμε ότι ξαφνικά εκατομμύρια εξαθλιωμένοι ταπεινωμένοι Ρώσοι στήριξαν την Οκτωβριανή Επανάσταση γιατί έμαθαν μαρξισμό σε λίγες μέρες!
Ούτε στη Γαλλική Επανάσταση οι πεινασμένοι χωρικοί έγιναν exper στον Διαφωτισμό!

Το γεμάτο συγκρούσεις πολιτικό κλίμα δημιουργεί ρωγμές. Απ τις ρωγμές χύνεται πετρέλαιο. Όταν πεταχτεί ένα αναμμένο σπίρτο στο πετρέλαιο τότε ..αρπάζει φωτιά.
Το σπίρτο στην προκείμενη περίπτωση το έπαιξε και ο Παπάς!

Αρκετά με την φιλολογική(;) ανάλυση ενός ΑΝΤΙΠΑΘΟΥΝΤΑ των Σχολικών Φιλολογικών μαθήματων.

Αφού ξεκουραστείς,περιμένουμε την συνέχεια

Άσπρος Λύκος

 
At Tue Mar 13, 08:28:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Να και μια ανάλυσή σου που με βρίσκει σύμφωνο 110%... :)))))

 
At Tue Mar 13, 08:57:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Mην πολυχαίρεσαι Ημίαιμε
Κάτι είπα για το "κλίμα εποχής"
Δεν το αναλύω (επιμένω στις πολιτικές θέσεις) γιατί θα χάσω την συνέχεια..
Η καλύτερα πως μία μικρή ιστορία αφού πρώτα επηρεάστηκε από το πολιτικό κλίμα, με την σειρά της επηρρεάσε το πολιτικό κλίμα

Όποιος έχει δει το
"Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα" -Όρσον Γουέλς, Σάδερλαντ- και το
"Story of Brian"-Μόντυ Πάιθονς-
πέρα από την χιουμοριστική περιγραφή, βλέπει και μια άλλη πλευρά των πραγμάτων

Ξεκουράσου και μην ξεχνάς τις.. πάπιες και τις στρουθοκάμηλους.
Θα έχουν το .. Άγημα που τους αξίζει..

Άσπρος Λύκος

 
At Tue Mar 13, 09:10:00 PM, Anonymous Anonymous said...

Το κλίμα.. δεν το έγραψα στο παρόν post. Το έφαγε ο Γάιδαρος!!Mάλλον προσαρμόζομαι στο κλίμα του ..blog

Αναμένουμε την συνέχεια

Kαλό Βράδυ προς όλους
Έχει και Αλ-Τσαντίρι news

Άσπρος Λύκος

 
At Tue Mar 13, 11:09:00 PM, Blogger Кроткая said...

τα διάβασα όλα μαζεμένα. όταν λέω για ζωντανή ιστορία, δίκιο έχω, κι ας γκρινιάζει ο καιρός.

να θυμηθώ να σε φιλήσω, άμα σε δω!

 
At Tue Mar 13, 11:29:00 PM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Να πάρεις άδεια, όμως, πρώτα, ε; Από τον ήρωα! :)

 
At Wed Mar 14, 01:46:00 AM, Blogger Rodia said...

Με τον οίστρο σου πήγαινε και μην ακούς άλλον εκτός από σένα! Μη σου φύγει και τι θα κάνουμε μετά... Ποιος θα μας πει τη συνέχεια δηλαδή.

Αν γράψεις για κάποιο γνωστό όνομα, θα συμπληρώσω τι γινόταν εδώ πέρα η οικογένειά του -γυναίκα και μωρό παιδί- που τράβηξαν τα πάνδεινα. Απολύθηκε η κοπέλα (δασκάλα) και δεν έβρισκε ανάλογη δουλειά πουθενά, ούτε σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, χώρια οι ενοχλήσεις και τα "κεράσματα" στην ασφάλεια.

 
At Wed Mar 14, 02:06:00 AM, Blogger Кроткая said...

πφφφφ.... δεν χρειάζομαι.
η Ντόλυ, παρεμπιπτόντως έχει ένα πολύ καλό ποστ για ένα συμπατριώτη του!

 
At Wed Mar 14, 07:33:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ροδιά μου, αν μου φύγει ο 'οίστρος' όλο και κάποιος θα βρεθεί να τελειώσει την ιστορία. Παράλληλα μ' αυτά που διαβάζεις, βίωναν αντίστοιχες εμπειρίες άλλοι 31! :)

Κροτ, εξαιρετικό το ποστ της Κούκλας!

 
At Wed Mar 14, 11:43:00 AM, Blogger Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Σόρι κιόλας, αλλά επειδή είμαι από τους σπασίκλες που άμα πέσει στα χέρια τους ένα καλό θρίλερ, κάθε τόσο τρέχουν στο τέλος για να δουν την έκβαση, μετά βίας συγκρατιέμαι να μην ζητήσω μια παράλληλη διήγηση για το τι έτυχε σε όσους έμειναν στο καράβι. Καθώς είχαν ήδη δηλώσει τις προθέσεις τους περί του αντιθέτου και όσο να 'ναι...
Μην ξεχάσεις, λοιπόν, ως παράρτημα να μας διηγηθείς τα παθήματά τους και αυτών, έστω και από δεύτερο χέρι.
Γουφ!

 
At Fri Mar 16, 12:40:00 AM, Blogger o kairos said...

Μια χαρη σε παρακαλω.Οταν θα πας τη σημαια στο Βελος θα ηθελα να ειμαι εκει.Τιποτε αλλο.

 
At Fri Mar 16, 08:44:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Είπα και στη herinna, να την επιστρέψουμε μαζί οι μπλόγκερς!! :)

Στο υπόσχομαι πάντως.

 
At Sun Mar 18, 09:22:00 AM, Blogger So_Far said...

Κοιτάζω τις φωτογραφίες και σκέφτομαι : 'Πού πας παληκάρι ωραίος σαν Έλλην...;' μπορεί να γράφτηκε για άλλον μεγάλο αυτός ο στίχος αλλά τελικά όλοι οι 'μεγάλοι' είναι φτιαγμένοι από την ίδια πάστα..

 
At Sun Mar 18, 09:54:00 AM, Blogger Κωστής Γκορτζής said...

...

 

Post a Comment

<< Home