ΤΡΟΜΟΣ και ξερό ψωμί!

Η Βαρκελώνη αναπλάστηκε με τους Ολυμπιακούς της.

Το Σίδνεϋ αναπλάστηκε με τους Ολυμπιακούς του.

Το Πεκίνο αναπλάθεται για τους Ολυμπιακούς του.

Και η Αθήνα καταστρέφεται από τους Ολυμπιακούς της.

Και τους Παναθηναϊκούς της, επίσης.

Με έναν εικοσιπεντάχρονο νεκρό χωρίς αιτία, τα όρνεα της μαζικής δήθεν ενημέρωσης κράζουν ακατάληπτα και ακατάπαυστα από τα τηλεοπτικά παράθυρα νίπτοντα -και ξύνοντα- τα γαμψά τους νύχια.

Παριστάνοντας τον Πόντιο Πιλάτο για το έγκλημα που σχεδιάζεται, οργανώνεται και εκτελείται από τα αφεντικά τους.

Το έγκλημα της χειραγώγησης και διαχείρισης των μαζών με τη μέθοδο της μαζικής τρομοκράτησής τους.

Ένας λαός τρομοκρατημένος, με την ατομική ψυχολογία να υποτάσσεται στη μαζική υστερία, ένας λαός χωρίς ηθικό και ηθική, καθοδηγείται ευκολότερα και ανέχεται πολιτικές, ‘προϊόντα’ και ενέργειες της όποιας εξουσίας που ο καθένας ξεχωριστά δεν θα ανεχόταν ούτε για λεπτό.

Κι εμείς, οι πενηντάρηδες, μεγαλώσαμε σε γειτονιές και χωριά, στην παρέα που ‘ξυνόταν’ για πετροπόλεμο με την κάτω γειτονιά, στο Στρατό όπου φτύσαμε αίμα στο καψόνι, στην πόλη που αγρίευε τις νύχτες.

Κι ούτε από Ράμπο ξέραμε, ούτε από Εξολοθρευτές και άλλα τέτοια βίαια Αμερικάνικα πρότυπα.

Έναν Καραγκιόζη αν βλέπαμε, της σφαλιάρας και της υποταγής.

Κι όμως, ήμασταν πρόθυμοι ν’ ανοίξουμε το κεφάλι του πιτσιρικά που θα τολμούσε να περάσει από το ‘δικό μας’ δρόμο.

Γιατί η βία, ως επίδειξη της δύναμης, είναι βασικό ένστικτο του κάθε ανθρώπου για την επικράτηση και την επιβίωση.

Και η πολλαπλασιαζόμενη Δύναμη σε μια ομάδα πολλαπλασιάζει και τη δυναμική της βίας.

Αυτό εκμεταλλεύονται σήμερα αυτοί που ξέρουν πώς να διαχειριστούν προς όφελός τους τα ‘άλματα’ στην επιστήμη της Ψυχολογίας.

Έπεσαν όλοι οι ειδήμονες πάλι, οι ίδιοι που είναι σεισμολόγοι, στρατηγικοί αναλυτές, ιστορικοί, γιατροί, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι και ουφολόγοι, και τα έχουν βάλει με την κοινωνία, με τα ανήθικα και βίαια πρότυπά της που αποπροσανατολίζουν τους νέους, με την ανεργία, τα ναρκωτικά, τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που απελπίζουν τους νέους…

Δεν λένε, βεβαίως, ότι, παράλληλα με όλα αυτά, και σε πολύ μεγαλύτερο συγκριτικό βαθμό, λειτουργεί και μια άλλη κοινωνία. Χιλιάδες νέοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, με τη μουσική, με την παράδοση, με την Τέχνη.

Χιλιάδες νέοι ασχολούνται με τις σπουδές τους, την ίδια ώρα που μερικές δεκάδες αλληλοξυλοκοπούνται καθοδηγούμενοι και, με διάφορες μεθόδους, ‘υπνωτιζόμενοι’ για να γίνουν πρώτη, εύκολη και μοναδική είδηση στα κανάλια των μεγαλοεργολάβων.

Που έτσι κρατούν όμηρους την τρομοκρατημένη κοινωνία και τους ακόμα πιο τρομοκρατημένους πολιτικούς, κάθε ‘χρώματος’, που ‘αναδεικνύονται’ ανίκανοι να αντιμετωπίσουν μια εικονικά γιγαντωμένη βία.

Τόσο τρομοκρατημένους που ούτε τα χρέη των μεγαλοεργολάβων καναλαρχών τολμούν να απαιτήσουν… Τα χρέη που είναι χρήματα του κάθε τρομοκρατημένου πολίτη!

Αυτοί οι μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ είναι το χειρότερο καρτέλ που εκβιαστικά ΠΑΡΑΓΕΙ και ‘διανέμει’ το χειρότερο προϊόν, αυτό της ‘ελεγχόμενης ενημέρωσης’.

Στην ίδια ποιότητα, στην ίδια σειρά, με τους ίδιους μαϊντανούς στα τηλεπαράθυρα, στην ίδια ‘συσκευασία’.

Επιτροπή ανταγωνισμού γι αυτό το καρτέλ υπάρχει; Ένας εισαγγελέας μη τρομοκρατημένος;

Και τι να πει κανείς, τώρα, στη χαροκαμένη μάνα του εικοσιπεντάχρονου;

Για ποιόν ‘έπεσε μαχόμενος’ ο γιος της;

Για την πολυεθνική MOTOROIL και το πολυεθνικό MEGA του Παναθηναϊκού Βαρδινογιάννη;

Για την πολυεθνικότερη INTRACOM, και τα κανάλια και εφημερίδες του Ολυμπιακού Κόκκαλη;

Ή, μήπως,

Για τη συνέχιση της τρομοκράτησής της δικής μας και της ομηρίας των πολιτικών από τα μεγαλοεργολαβικά τους -των ίδιων!- κανάλια της Τηλετύφλωσης;

Θα τολμήσει κανείς να της πει την αλήθεια;